Blog Archive

Tuesday, January 15, 2019

දැන්වීම

වේලි වේලි හිටපු මටත් තිබුනු මෝල් අමාරුවට මේ දැක්කා විතරයි නම්බර් එකත් එක්කම ලියුමක් දැම්මා. දවස් තුනක් ගියේ නෑ මෙන්න කෝල් එක්ක ආවා. ඇත්තටම ගෑනු කෙනෙක් තමයි. කොහෙද ඉන්නේ මොනවද කරන්නේ විතරක් නෙමෙයි ලේ වර්ගේ ඉදන් ප්‍රශ්න වැලකින් පස්සේ හම්බවෙන්න තැනක් කිව්වා. මටත් ඉතින් වෙන මොනවද අදාල දවසේ කුකුලත් අතේ අරගෙනම පිටත් උනේ මරු කතරට දිය දෝතක් ලබා ගන් න හැටි හිත හිත. කලින් දවසේ රෑ හරියට නින්ද ගියෙත් නෑ අප්පා. 

හිතුවටත් වඩා කෑල්ල හොදයි. නම කාන්ති. මට අල්ලලාම ගියේ ඒ ඇස් දෙක. විනිවිද පේන තඹ පාට එහෙම ඇස් දෙකක් මම දැක්කමයි. මට වඩා ටිකක් වයසයි තමා . ඒත් ඉතින් කසාද බදින්න කියලයැ. අපි මගදී හම්බ වෙලා ටික්ක කතා කර කර හිටියා. පස්සේ කෑම ටිකක් කන්න ගියා. ගෙදර ප්‍රශ්නයි මිනිහගේ අසම්පූර්ණ කම ගැන යි ආදෝනාවකට සවන් දෙන්න උනත් මට ගොඩක් ඒවා ඇහුනෙවත් නෑ වෙන්න ඕනෙ. අපේ ගෙදර යමුද හබී නෑ. ඔන්න මට ඔන වචන ටික එලියට පැන්නා. කාන්ති ඇවිල්ලා තිබුනේ පොඩි කාර් එකක. කලින්ම අඩුම කුඩුමත් සපයාගෙන ආපු හින්දා දහසක් හීන මව මව මාත් නැගලා එයාගෙ ගෙදර යන්න ගියා. ටිකක් පාලු වගේ වත්තක් මැද තිබුනු ගේ නම් පොඩි නෑ. තඩි ගේට්ටු දෙකකුයි තාප්පෙකුනියි වට වෙච්චි වත්ත ඉස්සරහින් ඇලපාරක් යනවා . ගස් වැල් හින්දයි පරන ගතියයි හින්දා පොඩි කලුවරක් තිබුනත් සල්ලි කාරයෝ බව බැලූ බැල්මට පෙනුනා.
ඔන් න ඉතින් සාලෙට ගිය ගමන් මගේ ඉවසීම පැන්නා මම ගෑනිව බදාගෙන ඉබින්න හැදුවත් ගෑනි ටිකක් දගලලා එ්කෙන් ගැල උනා. අම්මෝ ඒ ඇගේ තියෙන සැප. කවදා කාපු ටකරන්ද ඉතින් .
පිස්සා ඉන්නවා හදිසි නොවී මේ දවසම තියෙන්නේ ඇති තරම් දගලන්න. මටයි ඕනෙ කම තිබුනේ මෙයාටනෙ තදියම් වෙලා තියෙන්නේ.
මේකි දන්න කෙහෙම්මල මම නේ දන්නේ මගේ අමාරුව .
ඉන්න මම වොෂ් එක්ක දාගෙන එන්නම්. අරක අපේ බෙඩ් රූම් එක සිගරට් එකක් බොන්න ඕනෙ නම් ඔයා ඉස්සරහ කාමරේ බොන්න . මම දොරවල් ලොක් කලා.ගෑනි එහෙම කියලා නටව නටව ගිහින් නිදන කාමරේ අස්සට රිංගුවා. එකට වොෂ් එකක් දාන්න ගෑනිට තව ලැජ්ජා ඇති. ඔව් ඉතින් අවුලක් වෙලාවට කොහොමත් පිහිට සිගරට් එකක් තමා. මම තඩි සාලෙ කෙලවර කාමරේට රිංගාගෙන දුමක් පත්තු කලා.
විනාඩි පහලවක් විතරම ගියත් මුකුත් උනේ නෑ ඒ අතරේ මට කබඩ් එකක් අරිනවා වහනවා පුටුවක් අදිනවා වගේ සද්ද ටිකක් ඇහුනා. විනාඩි විස්සක් විතරත් බලා හිටපු මගේ ඉවසීම පැන්නා. මම හෙමීට කාමරේ දොර ලගට ඇවිල්ලා දොර රෙද්ද ඈත් කරනවත් එක්කම හිතා ගන්න බැරි වේගෙන් කවුරු හරි සාලෙ හරහා ගියා වගේ දැක්කා කියලා මට හිතුනා. මම කලබලෙන් ඉක්මනට නිදන කාමරේට ඔලුව දැම්මා. දෙය්යනේ මෙන්න මේ ගෑනි ඇද උඩ උඩු බැල්ලෙන් වැටිලා. පපුව මැද පිහියක් නේද ? ඇදගෙන හිටපු නයිටිය වගේ එක රතු පාට පැල්ලම් වලින් වැහිලා.
කිට්ටු වෙලා බලන්නත් බය හිතුන පාර මම ක්ෂනිකව ඉස්සරහ දෙර ලගට දිව්වා. මල මගුලයි දෙර ලොක් වගේම යතුරත් දොරේ නෑ. මම යකඩ කූරු වලින් වැහිච්ච ජනෙල් දිහා බලාගෙන කුස්සිය පැත්ත කියලා හිතපු දිහාට දිව්වා. යකෝ මේක වංග ගිරියක් වගේ නේ. පිටිපස්සට දොරවල් තුනක් ඇරිලා . මුල් දෙකම ඉවර වෙන්නේ බිත්ති වලින්. මම තුන්වෙනි එක බලන්න එලියට එනවත් එක්කම මෙන්න දඩිස් දඩිස් ගාලා කවුද ඉස්සරහ දෙර ගහනවා. හුටා හුටා හුටා. දැන් නම් දෙවියොත් සිහි වෙනවා. මම තුන්වෙනි කාමරේට රිංගන්න හැදුවක් ඒක මැද වීදුරු තියෙන තඩි යකඩ වගේ දොරවල් දෙකක් දාලා වහලා තිබුනා. ඒක නිකම් ශාලාවක් වගේ මැද මේස තියලා. ශාලව ලෙවරේ කාමරේ ඇතුලේ කවුරු හරි ඉන්නවාද වගේ දේකු්ත වීදුරුවෙන් දැකපු චුට්ටට මට හිතුනා.
දඩිස් දඩිස් දඩිස් . පට්ට බැල්ලි. දොර ඇරපන්. ඉස්සරහ දොරට ගහපු එකා දැන් නම් මාරාවෙශ වෙලාද කොහෙද . දැන්නම් එලියෙ එකා දොර කඩන බව ෂුවර්. මම අපාහු හැරිලා අර ඉස්සලො ගිය දොරවල් තුනේ කෙලවරේ කොරිඩෝවේ කාමරයක් ඇතුලට රිංගුවා. ඒකේ පොඩි ඇදක් තියෙනවා මම ඉස්සලේලා දැක්කා මම කෙලින්ම ඇද යට. දඩාස් ගාලා එතකොටම ඉස්සරහා දෙර ඇරුනා. එකෙක් නෙමෙයි කීප දෙනෙක් ඉන්නවද කියලා මට හිතුනේ අඩි ශබ්ද වලින් වැඩි හාවක් හූවක් නැතුව එක් එක්කෙනා කඩිසරව එහෙ මෙහ යන හැටි මම අහගෙන හිටියේ කූල් වෙච්චි බොකු සහ බඩවැල් එක්කමයි. පෝන් එක එලියට ඇදලා ගත්තු මම ඒක සයිලන්ට් කරා. අපේ එකෙකුට මැසේජ් කරන්න බැලුවත් සිග්නල් කියලා කදුලක් වත් නැති බව දැක්කහම ඒ බලාපොරාත්තුවත් නැති උනා.
ඕකිට කිව්වා ඔය ටික. ටිකකින් එකෙක් මුමුනනවා මට ඇහුනා. යන්තම් ඇහෙන ශබ්ද අතරින් ඊලගට ඇහුනේ රෑටම බලමු කියන කතාව විතරයි. ටිකකින් සද්ද තුරන් උනාට පස්සේ ත් පැයක් විතර බලන් ඉදලා මම හෙමීට බඩ ගගෙන සාලෙ පැත්තට එබිකම් කලා. හිගන්නො වගේ පේන සරම් ැදගත්තු ඩබලක් සාලේ ඉදගෙන ටීවී බලනවා. හිටියේ මුන් දෙන්නා විතරද තව හිටියද කියල නොදන්න හින්දත් දුවන්න විදියක් නැති නිසාත් මම ආයේ බඩ ගාගෙන ඇද යටට ආවා.
පැය ගානක් පිච්චි පිච්චී මම ඇද යට ඉන් න ඇති . සැරින් සැරේ සාලෙටත් එබිකම් කරන්න ඇති . කොහොම කොහොම හරි රෑ වෙනකම්ම එතන හිටියා කියලා මම හිතනවා. අර කාලකන්නි දෙන්නා සාලෙන් හෙල්ලුනේ වත් නෑ.
ඔන්න එක පාරට මහා සද්දෙන් සාලේ දොර ඇරෙන හැටි මට ඇහෙන කොට මම ඇදත් එක්කම උඩ විසි නොවුනා විතරයි. දඩි දඩි ගාලා කට්ටියක් එයා මෙහා ඇවිදින හැටි මට ඇහුනා. බඩු එහා මෙහා අදිනවා වගේ සද්ද ඇහන්න උඩා. ගොඩක් බර සපත්තු සද්ද. ආපු අය මොනවා උනත් සද්ද බද්ද නැතුව ඉන්න ට්‍රයි කලා විතරක් නෙමෙයි කතාවත් රහසෙන් කලා කියලයි මට හිතුනේ. ටිකකින් එහා ශාලාවේ දොර ඇරුනා කියලා මට හිතුනාත් එක්කම. තද සීතලක් හැම තැනම පැතිරුනා . තවත් ටික වෙලාවකින් ඔන් න කවුද කෑ ගහනවා ඇහුනා. අනේ අය්යේ මට යන්න දෙන්න යන්න දෙන්න කියලා එකේක කෑ ගහනවාත් පොර බදනවාත් වගේ ඇහුනා. ඒත් ඒක වැඩි වෙලා ඒක තිබුනේ නෑ.
අයේමත් මගේ කාමරේ ඉස්සරැහින් බරට අඩි තියලා ඇවිදින සද්ද ඇහුනා. ඇග පන නැති වෙලා තියෙන විදිහටයි ගැහෙන විදිහටයි දැන් නම් කෑගහල අහුවෙලා මේ මගුල ඉවරයක් වෙනවනම් හොදයි කියලාත් මට හිතුනා. ඒත් ටිකකින් අර ශාලාවේ තඩි දොර ආයේ වැහෙන සද්දෙත් එක්ක වටේම නිශ්ෂබ්ධ උනා. ඒ එක්කම තද කලුවරකුත් පැතිරුනා. පැයක් හිටියද දෙකක් හිටියද මම දන්නේ නෑ. මම ආයෙත් බඩ ගාගෙන සාලෙ පැත්තට ගියත් හැම තැනම තද කලුවරක් විතරයි.එලියක් ආවේ තඩි ශාලාවෙන් විතරයි. මම හිමීට කෙලින් වෙලා අර වීදුරුවක් ඇතුලෙන් ඇතුල බැලුවා. හුටා. මෙන්න සුදු ලෝගු ඇද ගෙන සුදු තොප්පි දාගෙන මූනු වහගත්ත දොස්තරලා ටිකක් ඔපරේෂන් එකක. මේසෙ උඩ නිරුවත් මල සිරුරක් තිබුනා. එක දොස්තර කෙනෙක් ඇගෙන් වෙන් කර ගන්න මොනවදෝ දේවල් තවත් කෙනෙක් අතේ තිබ්බ කවර වලට දැම්මා.. දැන් ඉන්නෙ නම් හිගන්නො වගේ සෙට් එකක් නෙමෙයි. පස්දෙනෙක් විතර එතන හිටියා මතක විදිහට.
අයෙත් පරන තත්වෙටම මගේ බයයි ලේ ගමනයි වැඩි උනා කියලා හිතුනා. මම බඩ ගාගෙන කලුවරේ අතපත ගාගෙන සාලෙට ගියා මතක තියෙන විදිහට දොර හොයා ගන් න හැදුවත් දැන් සාලෙ වෙනස් වෙලා කියලා මට හිතුනා. සාලෙ මැද තිබ්බ සෙටිය වෙනුවට දැන් වෙන මොකක් හරි ලොකු දෙයක් තියෙනවා වගේ බව අඩ අදුරේ පෙනුනා. දොරක් කියලා නාමයක් නම් නෑ. කකුලේ වැදිලා රාක්කෙකින් සද්දෙකුත් ආවා .බයටම මම ආයේ බඩ ගාගෙන කාමරේට රිංගුවා. තවත් නොදන්න වෙලාවක් දෙගිඩියාවෙන් ඉදලා ඉදලා ආයේමත් ශාලාවෙ වීදුරුවෙන් එබිකම් කලා. හත්වලාමේ දැන් අර මේසෙ උඩ කාන්ති නේද ? අර එක්කෙනක් මොකක් හරි අවයවයක් කපලා අරගෙන බෑග් එකකට දාන හැටි ඒ වෙලාවෙ මම පැහැලිවම දැක්කා. ඒත් එක්කම ඊට මෙහා ඇදක ඇස් අත පය පවා නැති මල සිරුරක් තියෙන හැටි දැක්කා. ඒකෙ ඇගේ මැද ඉදන් හාරලා වගේ ඇරිලා තිබුනා. කකුල් දෙකේ ඉිතුරු වෙලා තිබුනු අන්තිම ශක්තියක්‍ත් නැතුව ඉන්ද නොවුනු ටික විතරයි. මුන් මේ අවයව විකුන උන් ටිකක් නේද ? අපිව ඇඩ් දාල ගෙන්වන්නේ මේකට නේද ?
එතකොටම දඩිං දඩිං ගාලා කොහෝ දෝ දොරකට ගහන සද්දයක් ඇහෙන් නඋනා ඒක ආවේ ශාලාව ඇතුලේ බිත්තියක් පැත්තෙන් කියලා මට හිතුනා. කෙනෙක් එතකොට මූනු අවාරනය ගලවන ගමන් දෙර පැත්තට එන්න ගත්තා. දෙය්යනේ උගේ මූනක් කියලා තිබුනේ හිල් ගොඩක් අත් දෙක වෙනුවට තිබුනේ වයර් ඇදපු යකඩ කම්බි ටිකක් වගේ දෙයක් . බැරි බැරි ගාතේ මම ආයෙමත් ඇද යටට රිංගා ගත්තා. සාලේ පැත්තේ මට හොයා ගන්න බැරි උනු දොර ඇරෙන සද්දේ මට ඇහුනා.
ටිකක් උස් හඩින් කතාවක් යනවා ඇහුනා. . අරූ ඇතුලේ ඉන් න ඕනේ. වැඩේ පත්තු වෙලා. මම බලාපොරාත්තු වෙච්චි කතාව. මම කියලා මුන් හිතන්න ඇත්තෙ මුලින් හිටපු එකෙක් වෙන්න ඇති . දැන් මොනවා කරන්නද මම තවතවත් හිටපු තැනම ගල් උනා.
හැම තැනම ලයිට් වැටුනා මගේ ඇද ලගටම එකෙක් ඇවිල්ලා ඇද යටට නැමෙන්න හදන කොටම මම උගේ කකුල් දෙක අල්ලා ගෙන පැන්නා. දැනුනු විදිහට යකඩ ගොඩක් විතරයි. කාමරෙන් එලියට පනිද්දිම සාලෙ පැත්තෙ එකෙක් දුවගෙන එනවා කරන් න දෙයක් නැති තැන මම මාරාවේසෙන් අර ශාලාව ඇතුලට පැන්නා. ඒක ඇතුලේ පුදුම සීතලක්. ලේ ගදින් පිරිච්ච කාමරේ බිමත් ලේ. මම කෙලින්ම මුලින් දැකපු කෙලවරේ කාමරේ ඇතුලට රිංගුවා. ඒක ඇතුලේ බිත්ති වගේ තියෙන්නේ වීදුරු ප්‍රිජ් . ඒවා ඇතුලේ ඇස් හදවත් අත පය වගේ දේවල් ප්‍රදර්ශනේට තියලා වගේ පිලිවෙලට අඩුක් කරලා. බයනේම පිස්සු වැටිච්ච මම හෝල් එකක් වගේ තිබ්බ ඒ කාමරේ තවත් ඇතුලට දිව්වත් තවත් යකඩ දොරකුයි පැත්තකින් පොලව යටට යන අන්ධකාර පඩිපෙලකුයි ලගින් ඒක කෙලවර උනා. පහලට බහින්න බය වෙච්චි මම මම ආපහු හැරිලා මර බයටම අර වීදුරු ප්‍රිජ් එකක් තල්ලු කලා. ලොකු උනත් වැඩි අමාරුවක් නැතුවම ප්‍රිජ් එක පෙරලුනා. මහ සද්දෙකුත් එක්ක මිනිස් අවයවය වීදුරුත් එක් ක හැම තැනම විසිරුනා. ඒ එක්කම අර පඩිපෙල පැත්තේ ආදෝනා දීලා කෑ ගහන සද්දයක් ඇහුනා. හරියට බේරා ගන් නකියනවා වගේ . ඒ වෙනකොට අරුන්ගෙන් තුන් දෙනෙක් කාමරේට රංගලා ඉවරයි. උන් මූනු වහගෙන . ඔහොම හිටපන් උන් කෑ ගැහුවා.
ලගට එන්න එපා මේකත් කුඩු කරනවා මම අනිත් ප්‍රිජ් එකෙත් එල්ලුනා. උන්ට මගේ අවයව කීපෙට වඩා ප්‍රිජ් එකේ තියෙන බඩු ටික වටින බව මට තේරුනා. කෑ ගහගෙන ප්‍රිජ් එක හොලවපු ගමන් අරුන් ටික පිටි පස්සට ගියා. මම උන්ට මාව පහු කරගෙන පිටි පස්සට යන්න කියලා තර්ජනය කලා. ඒ ගැන කිසි ගැටලුවක් නෑ වගේ කීකරුව උන් ඉක්මනට මාව පහු කරන් පස්සට ගියා. මම ඒ එක්කම පැනලා සාලේ පැත්තට දිව්වා. අරුන් මගේ පස්සේ පන්නන බව ටිකකින් යකඩ එකට වදිනවා වගේ සද්තේ එක්ක මට තේරුනා. සාලෙට එන කොට මම එනකොට ආපු තැන නෙමෙයි දොරක් තියෙන්නේ. ඒ දොර දොර බාගෙට ඇරිලා. විදුලිය වගේ මම යන්තම් මිදුලට පැන ගත්තා. දඩීං ගාල පිටි පස්සෙන් ඇහිච්ච මහ සද්දෙට හැරිලා බලන කොට මම දැක්කේ බිත්ති දොරවල් ගලවාගෙන එලියට පනින අර යක්කු. විදුලි වේගෙන් තාප්පේ එල්ලිච්ච මගෙ අත් විදගෙන යකඩ කූරු අනෙක් පැත්තෙන් මතු උනා තේරුනත් මර බියටම මම කාගෙනම තාප්පෙනුත් පැන්නා. ඒ දිවිල්ල කෙලවර උනේ කලුවරේම පහල ඇලටම පැනලයි. හැබැයි ඒ කොහෙන් ගියත් මුන්ට ඇලේ පීනන්නනම් බැරි වෙයි කියලා හිතලා නම් නෙමෙයි. ඇල දිගේ ටික දුරක් පීනපු මම එලියට පැනලා කටු අකුල් වල වැටි වැටී ලොවත් නොදන්න කැලෑව හරහා කෙලවරක් හම්බ වෙනකම් දිව්වා.
කොහොම හරි මම බේරුනා. එහෙම කියලා මම පොලීසි ගියාද නෑ, කාට හරි මේක කිව්වද නෑ. ඇයි දෙය්යනේ මම කොහොමද කටක් ඇරලා මේ කතාව කියන්නේ. අනික මොකා විස්වාස කරයිද. ඒ ඇරත් එතනින් පන බේරා ගත්තු එකම මදෑ තවත් ලෙඩ දා ගන්නේ මොකටද ? අත් දෙකම හිල් වෙලා තිබුනු තුවාල හොද වෙන්නම මාස හතරක් විතර ගියා. ඒත් තවත් මාස දෙකක් විතරත් බලලා මුකුත් සද්දයක් නැති එකේ උපතින්ම ආපු ජරා කුතුහලේ හින්දම මම හවසක බයික් එකක නැගලා ඒ පැත්තට ගියා . පැය දෙකක විතර ගමනක් උනාට බයික් එක මට ෂුවර් නිසයි එහෙම කලේ. අර පාලු පාර එහෙමමයි ඇලපාරත් එහෙමමයි. අර වත්තේ කාලකන්නි කමත් එහෙමම වෙන්න ඕන‍ෙ. වැහිච්ච ගේට්ටුව පාස්වෙන කොට මට එදා දැනිච්ච බයමත් එලෙසම දැනුනා. බයටම මම වත්ත පහු කරගෙන පාලුපාර දිගේ සෑහෙන දුරක් ගියා . ආයේ මොන මගුලට මේක අස්සෙ රිගන්න ආවද කියලා මටම සාප කර ගත්තා.
ආපහු එන කොට මෙන්න අලුත්ම ජාතියේ ලොකු ජීප් එකක් ගේට්ටුවෙන් ඇතුල් කරනවා . නවත්වන්නත් බය වෙච්චි බලන්නත් බය වෙච්චි මම වේගේ වැඩි කලත් කිට්ටු වෙනකොටම ජීප් එක දිහා බැලුනේ කවුරු හරි මාව අදුරා ගත්තද කියන බයටම වෙන්න ඖනේ. මෙන්න ජීප් එක ඇතුලෙන් සුදු මැලි ලොකු මූනක් මට හොදට පේනවා. යකෝ මේ අර කාන්තිගෙ වගේ ඇස් දෙකක් නේද ? ඒත් මූනේ තැන තැන තඩි කලු වලවලුත් එක්ක ? වලවල්ද නැතිනම් ඒවා ඇස්ද ? නැත්නම් තව මේ පොටි දාල පුරවන්න තියෙන බාගෙට හදපු මූනක්ද ? මුගේ හැටියට පිරිමි කෙනෙකුත් වගේ. ඔය සුලු වෙලාවට දැකපු දේ වල් විස්තර විදිහට ටිකකින් මතක් වෙච්චි හැටි. අනේ දෙය්යනේ යකෙක් තියා මොකෙක් උනත් ආයේ නම් පලාතේ යන්නේ නෑ.මොකටද මට. මදෑ මෝල් අමාරුවකට ගිහින් පන බේරාගෙන ආවා. අමාරුමනම් වොල්ට් 33000 ලයිට් කනුවක් ආස්සරය කරනවා මේ වගෙ ගොන් වැඩ නම් ආයේ කරන්නෑ.. මම කෙලින්ම ගෙදර ඉගිලුනා....
කොහොම හරි ඇඩ් එකේ තියෙන ටිකත් එක්ක ඔක්කොම සිදුවීම ගත්තම කාන්ති බොරුම කියල නැති වෙන්න පුලුවන් බවත් මට පස්සේ කාලෙකදි හිතුනා.

No comments:

Post a Comment